maandag 21 oktober 2019

Een zwart gat

Wat er in de periode van 2002 tot zo'n 2012 allemaal gebeurd is, moet je mij niet vragen. Uit die periode heb ik nauwelijks herinneringen. Mijn enige bronnen vormen de foto's, papieren, aantekeningen, verhalen en mensen om mij heen. Voor een deel zijn herinneringen verdrongen, weggestopt. De overige heb ik blijkbaar niet opgeslagen of waren in die periode niet belangrijk voor mij. Ik had immers andere dingen aan en in mijn hoofd.
Tijdens het overigens zeer leuke gesprekje met de mevrouw van de andere boomgaard gistermiddag, zat het zwarte gat mij soms wel dwars. Gelukkig wist ze ook veel van haar toenmalige buren, waar ik fruit plukte. Dat zwarte gat kwam ook tevoorschijn, toen ik met een postbode sprak. Ik weet wel dat ik post bezorgd heb, maar niet meer voor welk bedrijf. Later (thuis) bleek het om meer bedrijven te gaan. Hetzelfde overkwam me toen ik een scholier die folders bezorgde sprak. Maar goed, het is nu eenmaal zo. Overigens is het niet enkel een zwart gat. Er zijn in die periode ook dingen gebeurd, die ik wel onthouden heb. Zoals huwelijken, geboortes en overlijdens. Die hebben blijkbaar wel genoeg indruk gemaakt om te onthouden. Niet gedetailleerd, maar als een soort kop van een hoofdstuk, maar dan zonder inhoud. Haha.