donderdag 17 oktober 2019

Over de Dronterweg

Vanmorgen heb ik een gesloten aanhangwagen achter de bus gehangen. De bak lag vol afval waaronder een oude bank, een oude fiets en karton die ik voor een van de familieleden ging wegbrengen. Omdat ik me niet meer de volgorde van de afvalcontainers in de Milieustraat kon herinneren, heb ik even de HVC website bezocht. Helaas stond daar geen plattegrond op vermeld. Dus heb ik de aanhanger maar willekeurig volgegooid. Wel per soort afval bij elkaar, maar gokkend op de volgorde van de containers in de Milieustraat.
Onderweg werd ik gehinderd door de mallotige manier waarop de wegwerkers de borden langs de Dronterweg geplaatst hebben. Er geldt een snelheidsbeperking (50 km) op een gedeelte van het traject tussen Dronten en Lelystad. Men is alleen vergeten ook een bord te plaatsten die de beperking vanwege werkzaamheden opheft. Dus was het sukkelen tot de eerste zijweg. Een paar weken geleden was het helemaal bar en boos daar langs de Dronterweg. Toen was er sprake van een ware chaos aan borden. Blijkbaar is het erg moeilijk om alle borden fatsoenlijk te plaatsen en wanneer ze niet nodig zijn even te draaien of te verwijderen. Knullig dus.
Onderweg voelde ik aan het veren van de bus, dat de dubbele bladveren hun werk deden. De bus mag ruim 200 kilo druk op de trekhaak hebben en een last voorttrekken van max. 750 kg ongeremd of 1.600 kg geremd. Natuurlijk kwam mijn laadvolgorde niet overeen met de volgorde van de afvalcontainers in de Milieustraat. Toen ik daar uitstapte viel het mij mee, dat de medewerkers niet gelijk riepen : "Twee loempia's en een pasteitje!" Ik bedoel, zo'n witte bak met een getinte meneer met een Aziatisch uiterlijk is een nogal stereotype beeld. Haha.
Dus daar aangekomen was het een kwestie van heen en weer lopen met afval. Ik stond voor de container voor grof afval, omdat ik daar de tweezitsbank in moest gooien. Die bank heb ik op de zijkant rechtop gezet tegen het hekwerk dat voor de container staat. Ik heb de bank toen op het hekwerk gekanteld en vervolgens naar beneden laten vallen. Het is telkens weer een opluchting, als al het afval afgeleverd is. Daar krijg ik dus een opgeruimd gevoel van. Ik heb nog een van de medewerkers gevraagd naar een plattegrond. Hij zei dat er geregeld naar gevraagd wordt, maar dat HVC dat niet nodig vindt. Oké, de klant is dus geen koning bij HVC. Op de terugweg had men een aantal verkeersborden inmiddels gedraaid. Dus dat schoot op.