Nog zo'n stukje beroepsdeformatie van mij. Het is aan of uit, ja of nee of zwart of wit, al ben ik in de loop der tijd ook grijs gaan zien (schreef hij dubbelzinnig). Ik leerde tijdens mij werkzaamheden al snel dat ik geen genoegen moest nemen met antwoorden waarin de werkwoorden 'denken' en 'geloven' voorkwamen. Ook zinnen met 'volgens mij', 'ik heb begrepen, dat', 'ze zeggen, dat' , 'zeker weten doe ik het niet, maar....' en meer van die wazige uitspraken liet ik langs me heen gaan. Mijn oost-Indische doofheid kwam dus goed van pas tijdens die interviews. Haha! Ik moest feiten achterhalen en geen veronderstellingen. Mochten er na zo'n onderzoek toch nog aannames zijn, dan vormden zij de zwakste punten van mogelijke oplossingen.
Natuurlijk werd soms ook informatie verzwegen of afgezwakt weergegeven. Daar was altijd een reden toe. En altijd betrof het ongewenste of zelfs frauduleuze toestanden. Vandaar dat ik zo mijn gedachten heb over het niet vrijgeven van MH17 documenten of informatie over de moord op Kennedy. Vaak hebben tegenstanders van openheid iets te verbergen.