Met een mespuntje Suriname

Ik kreeg opeens erg trek in soep. Niet die chemische poeder uit een pakje en ook niet die  uit blik, maar echte, zelf gemaakte soep. Oké, de bonen kwamen wel uit blik. Logisch want ik kreeg een dag eerder geen visioen over vandaag. Anders had ik toen bonen in de week gezet. Dus dan maar blikbonen. Dit keer heb ik wederom een kleine wijziging aangebracht in mijn recept voor bruine bonensoep. Ik moet gelijk zeggen dat ik enkel kip gebruikt heb en geen worst en / of vlees dit keer. Dat is dus de Surinaamse invloed. Niet groot, maar verandering van spijs doet eten. Voor de rest was het volgens mijn eigen recept. Al eerder schreef ik erover, maar toch even op herhaling. Ik heb twee grote kippenpoten met dijstukken in bouillon (twee blokjes op 2 liter water) gekookt en toen die gaar waren gefileerd. Fenna kreeg dus gekookte kippenvel door haar brokken.
Tijdens het koken van de kip, heb ik wat spek uitgebakken in een koekenpannetje. Later heb ik daar twee  gesneden uien en een paar gesneden tenen knoflook aan toegevoegd. Tegen het eind van het bakken heb ik wat bouillon uit de soeppan toegevoegd, om de soep later op smaak te maken.
Natuurlijk ook soepgroenten erbij gedaan, een blik bruine bonen erin gekieperd en... de inhoud van de koekenpan toegevoegd. Een ietsepietsie kruidnagelpoeder en zwarte peper om het geheel op smaak te maken. Geen rawit, want als die in soep zit krijg ik last van hoestbuien. Om de soep wat dikker te maken heb ik een paar keer de stamper er doorheen gehaald. Daarna weer even aan de kook gebracht en klaar was kokkie.
Ik heb er wat van gegeten. Uit een soepkom en met een porseleinen lepel. Die laatste vanwege de smaak. De smaak was overheerlijk. Maar ja, ik heb het wel over mijn eigen soep. De rest heb ik overgegoten in bakjes en die laten afkoelen, voordat ze de vriezer ingingen.