Nee, ik heb geen boeken in huis, die ik ooit geleend heb. Zo zit ik niet in elkaar. Vanwege de regenachtige dag en het feit dat de kleinkinderen bij ons zijn keek ik vandaag weer eens naar een aflevering van Judge Rinder, een rechter met veel humor. Dit keer stond een pas gescheiden stel voor de balie. Zij had een aantal jaren eerder een lening afgesloten, want hij wilde studeren. Hij zou het geleende geld ook terugbetalen, beloofde hij. Helaas strandde de relatie. De alsmaar lachende meneer had zijn studie weliswaar voltooid en heeft een goede baan kunnen vinden, maar terugbetalen vond hij niet meer nodig. Hij deed net alsof ie de schriftelijke en mondelinge verzoeken daartoe niet had gezien of gehoord. Door ze te negeren dacht hij van de schuld af te komen.
Erg sneu voor mevrouw, want zij heeft gedurende die studiejaren hard gewerkt om voor inkomen te zorgen en de lening af te lossen. De rechter veroordeelde de man tot het alsnog terugbetalen van de lening.
Terwijl ik toekeek en luisterde, viel mij de nonchalante houding van de man op. Hij vond het blijkbaar heel gewoon, dat hij dankzij zijn ex heeft mogen studeren. Afgezien van een contractuele verplichting is er wat mij betreft ook zoiets als fatsoen. Maar van een morele verplichting had meneer blijkbaar ook nooit gehoord. Tja, wie wil er nou met zo'n iemand een relatie aangaan?
