En weer is de wereld niet vergaan. Het begint langzamerhand een ergernis te worden, al die voorspellingen. Telkens weer zijn mijn voorbereidingen voor niets geweest. Ik heb me voorgenomen netjes gekleed naar mijn laatste oordeel te gaan. Niet in een pak, maar casual. Veel zal het niet uitmaken, hoor. Denk ik. De Heer begrijpt mijn outfit wel, want Hij wandelde zelf de godganse dag in een jurk rond.
Overigens kwam het die zaterdag mij toch niet gelegen, want ik was van plan erwtensoep te maken. Misschien is het vergaan van de wereld daarom weer uitgesteld, want mijn juf van de Zondagsschool zei het al : "De Heer houdt van iedereen". Ook al weet ik zeker, dat ze dat verheugend nieuws niet uit eerste hand heeft. Zo oud zag juf er niet uit.
Dat de wereld zal vergaan staat vast. Ik richt me wat dat betreft toch maar op bepaalde Bijbelteksten, waarin profeten verwijzen naar een grote oorlog die ten noorden van Israƫl begint met de vernietiging van Damascus; het eind der tijden. Eerlijk gezegd hoop ik dat ik dat schouwspel op afstand en van grote hoogte zal meemaken.