Het was van begin af aan al duidelijk : Fenna en ik vormen geen ideaal stel. Ik herinner me nog de eerste keren dat ik met haar als pup aan het wandelen ging. Ze vond de halsband geen probleem. Dus daar lag het niet aan. Het was alsof ik een zwart-witte stuiterbal aan de lijn had! Ze liep heel zenuwachtig heen en weer, om niet te zeggen tolde rond, alsof ze een bijtende vlo op haar poepgaatje had zitten. Wat een druk beestje! Ze had ook momenten waarop ze opeens stil stond, luisterde en vervolgens er vandoor wilde gaan. Ook zo'n typisch trekje dat nog steeds aanwezig is. Wat ze dan hoort, weet ik nog steeds niet.
Naar mate ze ouder werd is ze wat rustiger geworden, maar nog steeds te onrustig naar mijn zin. Ze is constant een standje opgewonden. Zowel thuis als buiten. Altijd alert alsof er elk moment iets te gebeuren staat. Of zit ze continu in de startblokken? Dat zou ook kunnen. Ze heeft dat van meet af aan gehad, maar ik kan er na bijna 6 jaar nog steeds niet aan wennen. Ik ben de rust zelve en Fenna de onrust. Ik hoopte dat ik als een soort geneesmiddel voor Fenna's gespannen geestestoestand zou zijn. Maar dat is niet zo. Hoewel, ik weet natuurlijk niet hoe ze geworden zou zijn bij iemand anders. Wat dat betreft zijn we tegenpolen. Ze is best wel slim, maar niet zo slim om situaties langs zich heen te laten gaan of op mij te vertrouwen. Dat zou voor mij en vooral haar veel beter zijn. Ze is een vat vol energie. Dat is ergens wel positief, want ze dwingt mij ook energiek te zijn. Opvallend is wel, dat ze aanzienlijk rustiger is als ze veel van haar energie kwijt is. Dus vooral nadat ze 's middags is uitgelaten is dat zenuwachtig en onrustig gedrag aanzienlijk minder. Maar dat is slechts van korte duur.
Naar mate ze ouder werd is ze wat rustiger geworden, maar nog steeds te onrustig naar mijn zin. Ze is constant een standje opgewonden. Zowel thuis als buiten. Altijd alert alsof er elk moment iets te gebeuren staat. Of zit ze continu in de startblokken? Dat zou ook kunnen. Ze heeft dat van meet af aan gehad, maar ik kan er na bijna 6 jaar nog steeds niet aan wennen. Ik ben de rust zelve en Fenna de onrust. Ik hoopte dat ik als een soort geneesmiddel voor Fenna's gespannen geestestoestand zou zijn. Maar dat is niet zo. Hoewel, ik weet natuurlijk niet hoe ze geworden zou zijn bij iemand anders. Wat dat betreft zijn we tegenpolen. Ze is best wel slim, maar niet zo slim om situaties langs zich heen te laten gaan of op mij te vertrouwen. Dat zou voor mij en vooral haar veel beter zijn. Ze is een vat vol energie. Dat is ergens wel positief, want ze dwingt mij ook energiek te zijn. Opvallend is wel, dat ze aanzienlijk rustiger is als ze veel van haar energie kwijt is. Dus vooral nadat ze 's middags is uitgelaten is dat zenuwachtig en onrustig gedrag aanzienlijk minder. Maar dat is slechts van korte duur.