Het is herfstvakantie. Menigeen moet aan de slag om kinderen van werkende ouders op te vangen. Een verschijnsel wat ik in mijn jeugd niet gekend heb. Ik kan me nog goed herinneren, dat meisjes na het basisonderwijs naar de Huishoudschool gingen. Dat was heel gewoon. Ze werden voorbereid op hun rol als huisvrouw en moeder. Daar was de Spinazieacademie voor. Een goede opleiding, trouwens. Meisjes die naar het voortgezet onderwijs of zelfs naar het middelbaar onderwijs mochten, kwamen vaak uit de bevolkingsgroepen die het financieel beter hadden. Toen was het al zo : hoe meer geld, des te meer kansen. Meneer was kostwinner en mevrouw had een ondergeschikte rol. De kostwinner sprak van 'mijn geld' en alles wat daarmee betaald werd was van hem. Raar, maar waar en hier en daar nog steeds het geval bij ouderwetse mensen. Zo hebben bepaalde vaders het nog steeds over mijn auto, mijn gereedschap etc.
Er was ook een tijd, dat je niet met een pet of muts op je hoofd door het huis liep. En helemaal niet aan tafel zat met een hoofddeksel op je knar. Aan tafel was het stil. Er was geen televisie en geen telefoon. Als het erg dringend was kon je een telegram versturen of naar het postkantoor gaan.
Toen kwam de tijd dat moeders niet meer de hele dag (en nacht) moeders wilden zijn. Logisch. Komt bij dat ook meisjes steeds meer onderwijs gingen volgen. En in onze maatschappij betekent leren meer geld verdienen. Al zijn er ook moeders die gewoon iets anders willen dan thuiszitten.In mijn optiek is het echter vaak doorgeschoten. Op een manier die negatief is voor de ontwikkeling van hun kinderen. Naast het werken wil men ook vrije dagen voor zichzelf en zelfs doordeweeks over veel vrije tijd beschikken. En dat alles ten koste van de kids. Jammer. Maar misschien komt de balans weer terug in de volgende generatie. Die heeft immers de nadelen ervan ondervonden.
Dat vrouwen gaan werken heeft ook andere effecten. Het voorheen mannenbolwerk moest zich gaan aanpassen op de aanwezigheid van vrouwen. Letten op het taalgebruik, de handen thuishouden, de vrouwelijke collega niet als een dienstmeid inzetten (koffie halen, opruimen en dergelijke) enzovoort. Daar hebben nog veel mannen het moeilijk mee. Die hebben het ook moeilijk met het feit, dat hun vrouw geen huisvrouw meer is. Veel vrouwen zijn het koken, strijken en andere huishoudelijk werk verleerd. Vaak laat men dat over aan anderen. Dat kost geld. Net als de opvang van de kids en het bestelde eten. De kids worden uitgerust met dure telecom producten, merkkleding en schoeisel. Samen met de hoge kosten van een (te) dure koopwoning maakt het werken van beide ouders tot een verplichting. Er is veel veranderd, maar ten goede? Volgens mij niet. Menig werkende vrouw moet tegenwoordig werken. Een kwestie van verkeerde keuzes.