De temperatuur is flink gekelderd. Wat een verschil met voorgaande dagen! Maar ach, het is herfst en die brengt ons ook mooie beelden. Vanmorgen zag ik een paar blaadjes liggen, die me aan een tatoeage deden denken. Zelf heb ik er geen. Als kind zal ik best eens een keer iets op mijn hand of arm getekend hebben. Het zal wel iets eetbaars of een ankertje geweest zijn.
Ik heb nooit de behoefte gekend om mijn lijf te laten tatoeëren. Zoiets associeert mij met stickers plakken op de carrosserie van een fraaie Ferrari. Of wel : waar je trots op bent ga je niet zo beplakken. Maar dat mag iedereen voor zichzelf weten.
Soms zie ik bekladde mensen, vooral in de zomer, waarvan ik dan denk : "O, wat erg!" Niet alleen mannen, maar ook vrouwen. Die hebben het voor elkaar gekregen om er een stuk lelijker uit te zien. Voor veel geld. Maar ook dan weer : smaken verschillen. Of : iedereen heeft weleens een slecht idee. Of : sommigen hebben helemaal geen smaak. Zoals afgelopen zomer bij een supermarkt toen ik een man met een volledig getatoeëerd lijf zag staan. Althans, wat aan naakte huid zichtbaar was, was beklad. Dus ook zijn gezicht. Dat was trouwens ook volgeschoten met een spijkerpistool. Meneer beklaagde zich erover, dat ie zo moeilijk werk kon vinden. "Gek hè?", dacht ik toen. Er zijn overigens ook best wel mooie tatoeages bij, hoor. Zo'n dolfijntje bij de enkel van een vrouw bijvoorbeeld. Een beetje subtiel, zeg maar, dat mag ik wel. Daaronder valt ook een piepklein knopje boven de neusvleugel. De enige tatoeages die ik heb, zijn ongevraagd op mijn ziel terechtgekomen.
 |
| een piercing aanbrengen |
Piercings vind ik ook niets voor mijzelf. En vaak ook niet voor anderen. Laatst zat een vrouw tegenover mij in een wachtkamer. Toen ik haar bekeek, moest ik onwillekeurig denken aan een gereïncarneerde vis. Een blauwe vinvis, want ze had nog blauw haar. Ze had de resten van een vishaak nog in haar mondhoek hangen. Blijkbaar woog dat metaal nogal wat, want het trok haar lip scheef. Zodoende had ze een chagrijnig uiterlijk. Een normaal mens zou met zo'n mond liever niet geboren willen zijn. Nee, ik heb ook niet zoveel op met mensen die met allerlei bouten, moeren en ringen in hun hoofd rondlopen. Stel je blijft ergens achter haken; dag gezicht. Ze kunnen wel van nut zijn als men zo'n lichaam met een metaaldetector gaat opsporen. Vaak denk ik dat al die versierde mensen nog steeds op zoek zijn naar hun identiteit. Maar dat zal niet het geval zijn, want het zijn er zoveel. Een nuttige tatoeage vind ik oké. Die om cosmetische redenen gezet zijn. Ik zie meer heil in een combinatie van beide : een chip in je lijf met persoonsgegevens.
