Ik zag een docu over o.a. een Engelse moeder, wier zoon zich had aangesloten bij de beesten van de IS. De zoon, Thom(as), ging in zijn tienertijd flink de verkeerde kant op. Hij deed aan criminele activiteiten en begon vreemd genoeg (of was ie met zijn criminele vriendjes meegegaan?) de moskee te bezoeken. Die bezoekjes maakte hem vrij snel radicaal in zijn opvattingen en zijn gedrag werd agressiever. Hij vertrok naar Syrië om zich daar aan te sluiten bij de IS. Vooraf had hij zijn moeder laten weten, dat zij in de hel zou terechtkomen.
Moeder had verdriet van haar zoon. Gelukkig had ze ook nog een gewone zoon. Ondanks de afgrijslijke verhalen over datgene wat Thon daar deed (inclusief het doodschieten van mannelijke baby's), bleef zijn moeder maar jammeren : "Het blijft wel mijn zoon."
Toen zoonlief liet weten dat hij getrouwd is met een meisje van 13 jaar, zei zijn moeder : "Ik ben zo blij voor hem. Hij is nu gelukkig!" Nee, ze maakte hem niet uit voor pedofiel en riep hem ook niet op andere wijze tot de orde. Thom maakte allerlei video opnames van moordpartijen. Dat vond ie erg interessant. Gelukkig voor de rest van de wereld werd Thom niet veel later doodgeschoten. Zijn moeder vond het toen eigenlijk ook beter voor haar Thom. Ze had inmiddels gedetailleerd vernomen wat haar lieve Thom allemaal uitgevreten had.