Eerlijk zijn is niet altijd een sterk punt. Van nogal veel mensen mag je niet altijd eerlijk zijn. Alleen wanneer het hen uitkomt. Ik heb een aantal sollicitatiegesprekken gehad, gedurende welke ik wel en mijn gesprekspartner niet eerlijk was. En dus verliet ik een vaste, zo goed als zekere werkplek en belandde ik op een zinkend schip.
Ik heb ook meegemaakt dat een bedrijf veel personeel lokte met allerlei mooie beloftes. Maar eenmaal in dienst werden al die beloftes doodleuk van tafel geveegd. Met als argument : "Ze gaan toch niet terug naar hun vorige werkgever."
Een keer heb ik gedreigd malversaties van een van mijn werkgevers te melden bij een Inspectie. Dat was begin jaren 80. De gemanipuleerde informatie bevatte mijn naam als bron en daar wilde ik vanaf. Een ogenschijnlijk eenvoudige aanpassing in de programmatuur, bleek later manipulatie van gegevens in te houden die bedoeld waren voor een instantie van de overheid. Toen ik daar achterkwam weigerde ik gevraagde wijzigingen in de betreffende software door te voeren, omdat sprake was van fraude. Bij dat bedrijf was ik verplicht mijn naam achter de aangebrachte wijzigingen in programma's te vermelden. Uiteindelijk heb ik vanwege dat gebeuren mijn conclusies getrokken.
Eerlijke antwoorden op vragen of spontaan gegeven dito reacties vallen ook niet altijd in goede aarde. Eerlijk zijn kan ook vaak als zwak punt beschouwd worden. In een cartoon daarover zag ik eens een stukje van een sollicitatiegesprek. Iemand van het bedrijf vroeg de sollicitant wat haar zwakste punt is. Ze antwoordde : "Eerlijk zijn, meneer". De manager reageerde : "Maar dat is juist een sterk punt!" Waarop de sollicitante ad rem zei : "Wat u vindt interesseert mij hoegenaamd niets, meneer."