Ik zou bijna zeggen : alles behalve. Maar dat is niet zo. De mensen die slecht ter been zijn, kunnen zich in elk geval wat verplaatsen. Ik zeg bewust 'wat', want eigenlijk is het maar een zeer beperkte afstand die gereden kan worden. Vreemd voor zo'n vervoermiddel, waar je best een accu met flinke capaciteit in kwijt zou kunnen. Wie een scootmobiel met een actieradius van 15 km heeft, mag in de handen knijpen.
Mijn ervaringen tot nu toe (een paar mensen hier hebben zo'n ding) zijn triest. Het begint al met de organisatie er omheen. Zo'n ding wordt op z'n jan boeren fluitjes bij de klant afgeleverd. Ook de service eromheen is alles behalve klantgericht. Erg opvallend als je beseft, dat die klanten dus beperkingen hebben. Die zouden toch extra aandacht moeten krijgen, zou ik denken. Ik heb het van zeer dichtbij mogen meemaken.
Ik kan me niet onttrekken aan de indruk dat er zo min mogelijk tijd en energie ingestoken wordt, om zoveel mogelijk winst te behalen. Het schijnt financieel een constructie te zijn met de gemeenten, waarbij de scootmobielhandelaar als uitvoerend bedrijf fungeert. Ik ving iets op over hooguit 6 mensen per dag helpen onder het motto : "Liever vroeg thuis, dan te veel kosten maken." De tijd bij een klant is ook beperkt tot hooguit 45 minuten. Reken maar even uit.
In technisch opzicht valt dat mobiel mij ook tegen. Het is niet bepaald stabiel te noemen. Voor je het weet lig je op de grond. Er zijn erbij die meer weg hebben van een bureaustoel met wieltjes dan van een voertuigje. En dan zwijg ik maar over de rijtechniek dat zo'n onding van een mens met een beperking vergt. Mocht ik onverhoopt zo'n ding nodig hebben, dan bouw ik hem liever zelf.