Over opvoeden

eten wat de pot schaft

Het begint met het op één lijn komen van de opvoeders. Erg belangrijk. Niet alleen voor de relatie, ook voor de pup of het kind. Ja, wij zien niet zoveel verschil tussen het opvoeden van een kind of een hond. Als ouders /baasjes stel je grenzen en regels op. Die moet je handhaven. Daarbij moet je ook consequent zijn. Anders ontstaat verwarring. Een kind of pup weet nu eenmaal precies bij welke ouder het moet zijn om iets voor elkaar te krijgen wat de ander heeft geweigerd. Kinderen en jonge honden weten dat al voordat ze 1 jaar zijn! Voordat je het weet zijn ze dominant.
Met medelijden wordt niemand geholpen. Misschien alleen degene die medelijden voelt. Wij zijn nooit van 'ach wat zielig' of  'O wat erg, was de juf boos op jou?' Oma en opa zitten op één lijn. Oké, hier en daar wat nuances. Want opa schopt en gooit een bal verder weg dan oma, terwijl oma beter is in pleisters plakken. Maar wat wil je, als je man en vrouw bent?
Bij baasjes als oma en opa wordt niet geschreeuwd en/of gedramd. Vragen staat vrij, nee heb je en ja kan je krijgen. En als oma 'nee!' zegt, zegt opa dat ook. En andersom. En ze zijn consequent.
Oma en opa hanteren ook nog zo'n ouderwetse structuur wat eten en slapen betreft. We blijven netjes aan tafel zitten tot we klaar zijn. Scheelt weer vlekken en/of vegen op andere meubels. We zitten primair aan tafel om te eten. Gezellig eten, want er mag best gesproken worden. We eten wat de pot schaft. Eet je niet? Jammer dan. Maar dan ook geen toetje of iets anders. Er zijn mensen die dan gaan vragen wat een kind wel wil eten. Onder het mom van : het kind moet toch iets eten?  Nou, ga maar lekker verder met verwennen. En we gaan op tijd naar bed. En zonder gezeur.
Opa en oma geloven niet in smoesjes. Wel een een goede opvoeding. En weet je wat het leukste is? Het gaat allemaal bijna vanzelf en het levert rust in de tent op! Er zijn mensen die tegen hun lastige kids zeggen : "Ik stuur je naar Willem en Sonja hoor!" Erg flauw, we zijn geen boeman en/of boevrouw (bestaat dat woord?). Je kunt zelf ook consequent zijn, grenzen aangeven en bewaken. Een kwestie van je rug rechten en emoties opzij schuiven en denken dat je het beste voor je kind wilt. En niet gemakshalve primair aan jezelf denken (ben ik van dat gezeur af).