Eerst heb ik Fenna uitgelaten. We liepen langs een weiland met Hooglanders. Mooie beesten, die geen boe of bah (Fenna draaide voor hun ogen keurig haar ochtendhoopje) zeiden. Ze zijn nogal schuw, maar ook nieuwsgierig. Jammer van die gele plastic nummerplaten aan die oren. Die herinnerden mij eraan, dat ze van mensen zijn.

Fenna heeft zich prima vermaakt in het water. Af en toe kreeg ze gezelschap van andere, grotere honden die met haar stok vandoor gingen. De grootste kreeg het toen met Fenna aan de stok, ondanks dat ze geen stok meer had. Tegen lunchtijd stapten we weer op de fiets. Op weg naar de caravan was ze zo moe, dat ze zich even meldde bij Sonja. Ze duwde een paar keer met haar snuit tegen haar been. En dus kreeg ze een prominente plaats in haar mand, voorop de fiets.
Op de camping onderging ze even een afspoelbeurt onder de tuinslang. Er is hier wel een wasmachine en centrifuge, maar daar is ze nu te groot voor.