Ingezonden n.a.v. Oost Europese plukkers
Als onze moeder aan het koken was op
het fornuis in de keuken, en de oven was ook flink warm, zetten wij een
paar grote appels op de bakplaat in de oven en sloten de deur. Na een
uurtje buiten spelen waren de appels gepoft, a.h.w. gekookt, maar het
was geen appelmoes in de schil want ze waren nog vrij stevig. Ze waren
natuurlijk gloeiend heet, en je brandde je mond eraan als je meteen
begon te knagen, maar al gauw daarna begon dan de smulpartij. Met een
beetje bruine suiker erop; héééérlijk! Het smaakte een beetje naar een
appeltaart van nu. Zo’n grote appel vulde je maag nogal en moeder riep
daarom vaak vooraf: ,,eten jullie straks ook wél je bordje leeg...?!”.
Zo niet?, dan had ze een appeltje met ons te schillen want ze was soms
heel streng maar bij het naar bed gaan streek ze ons weer liefdevol door
de haren. Gelukkig waren die er deze keer niet uitgeplukt.
Fan-tilator