Tja, als ik dan toch in de buurt van Delfzijl ben, dan ontkom ik er niet aan om Appingedam te bezoeken. Dat dorp is wereldberoemd! Tenminste, voor wie van classic races en dito bikes houdt. Sonja typte Woldweg 75 A in de Tomtom en daar gingen we. Op weg naar Appingedam. Joehoe!Al snel klonk het “Bestemming bereikt”. Links van mij zag ik een witte brievenbus met het nummer 75A. Maar ik zag enkel woonhuizen. We hebben de auto gekeerd en hem bij de AH geparkeerd. Terwijl Sonja op Fenna paste, wandelde ik naar de overkant en liep brutaal het erf op naar de brievenbus. Op de bovenkant stond ABSAF! Toen pas zag ik achter de huizen een grote bruin schuur met reclames van Pirelli en Triumph. Helemaal links stond een deur open. Ik liep er naar toe en zag iemand achter de deur staan. Ik groette : “Goede middag, ik ben een nieuwsgierige toerist.” De deur ging helemaal open en daar stond een voor mij bekend iemand. Een man in een blauwe stofjas met bril, die ik uit een aantal nummers van het blad Het Motorrijwiel ken. Een magazine voor liefhebbers van klassieke motoren. Meneer De Jong heette mij welkom. Ik vertelde hem over mijn vakantie en het teleurstellend bezoekje aan Delfzijl. En natuurlijk over het feit dat ik ABSAF enkel uit de motorbladen ken. Ik mocht even binnenkomen, rondkijken en ook foto’s maken. Toen ik vertelde dat ik jarenlang een Seeley heb gehad, was het ijs helemaal gebroken. In de werkplaats stond een tweetal Triumphs Bonneville op heftafels. Aan een van hen was meneer aan het sleutelen. “Ik ga gewoon door met mijn werk, dan kunt u even rondkijken”, zei hij. Probeer dat maar eens thuis bij Waylon of Marco B te doen. Haha! Heerlijk die gewone beroemde mensen.
Het viel me direct op dat de werkplaats erg georganiseerd en netjes overkwam. Gereedschap keurig aan het wandrek, rijen cilinders, zuigers en andere onderdelen. En natuurlijk motoren. Oude motoren. Sommige met een nieuw ABSAF blok eronder. Schitterend. Ik stond bijna te kwijlen. Ik had daar de rest van de vakantie kunnen blijven rondkijken. Maar het was warm bij de auto, meneer had het druk en ik was best al heel tevreden. Ik bedoel, de fabriek had ook gesloten kunnen zijn. Toen ik afscheid nam, moest ik even wachten. Meneer liep een kantoortje in en kwam terug met wat stickers. Die nam ik dankbaar in ontvangst. Ik wenste hem veel succes toe en hij mij een mooie vakantie. Maar die kan al niet meer stuk. Ik was immers bij ABSAF, de Appingedammer BSA Fabriek geweest! Daar is zelfs Phil Read klant. Had ik nou maar voor die stickers betaald. Zou wel aardig geklonken hebben : “Phil Read en ik zijn klant bij ABSAF.”