Het is lastig wanneer ik niet op iemand kan rekenen. Stel ik doe mee met een activiteit, die elke dinsdagochtend plaatsvindt. Ik doe het samen met en paar anderen. Dan is het van mij de gewoonte, om de dinsdagochtend daarvoor gereserveerd te houden. Andere afspraken noteer ik dan op de resterende dagen. Behalve de vrijdag, want dat is Luuk-dag. Ik vind het vervelend, wanneer een collega herhaaldelijk privé afspraken maakt voor die dinsdagochtend. Geen afspraken vanwege ernstige zaken of zo, zoals de gezondheid, verjaardagen enz., maar voor gewone activiteiten. Zoals gaan winkelen met een zoon of op de koffie gaan bij een kennis. En dan op het allerlaatste moment afzeggen. Of soms helemaal niets van je laten horen. Heel vervelend.
Maar o wee als het zo'n iemand zelf overkomt. Dan staat ie op z'n achterste poten. Ik probeer onbetrouwbare mensen niet te betrekken in activiteiten die een vaste cyclus kennen. Ik kan niet op ze rekenen. En ik hou niet zo van onzekerheden.
Omdat ik nogal georganiseerd en planmatig ingesteld ben, heb ik ook moeite met ad hoc veranderingen. Ik ben dan niet in de gelegenheid om me voor te bereiden. Zo voelt dat. Ik heb tijd nodig om ad hoc veranderingen te kunnen verwerken.