woensdag 2 maart 2022

Een open deur

Het is alweer lang geleden, dat we de achterdeur open konden laten. Het is een heerlijke dag vandaag. Onder de overkapping is het 20 Celsius, dankzij de goede afsluiting. Vorige week heb ik nog de 'ramen' gezeemd en een andere zonwering opgehangen. Mooi op tijd dus.
Fenna vindt het ook fijn, dat ze zomaar naar buiten kan lopen. Eerlijk gezegd ben ik de afgelopen dagen al wat opgeknapt. Ik word nogal depri van de sombere dagen. Tel daarbij op de coronatoestanden en nu de oorlog, ze maken het er niet vrolijker op voor mij. Ik mag dan weliswaar uit het diepe dal geklauterd zijn, maar ik blijf gevoelig voor een depressie. Dat merkte ik goed toen in een korte tijd een aantal mensen kwam te overlijden. Ik ben overigens niet de enige. Daar werd ik vanmorgen nog eens op geattendeerd. In zo'n gesprekje is het fijn om wat ervaringen te delen met een lotgenoot. De zon doet dus veel goed.
Uit leergierigheid heb ik een testje gedaan op de website van de Hartstichting. De resultaten kunnen duiden op (verborgen) hartklachten. Ik kreeg het advies een arts te raadplegen, want ik scoorde op twee van de 8 vragen niet goed. Er was een vraag of ik een fietsende groep kon bijhouden. Ik heb daarop met Nee geantwoord. De ervaringen met een fietsende groep dateren namelijk uit de tijd, dat ik geen e-bike reed. De leden van de groep allemaal wel. Dus ik vond de vraag niet zuiver. Een soortgelijke vraag over de ademhaling. Ik hijg als ik trappen gelopen heb. Ook vanwege mijn ouderdomsastma. Maar naar copd klachten werd niet gevraagd. Ik concludeerde maar, dat ik geen (verborgen) hartklachten heb. Ik laat me niet gek maken. De deur staat dus open, maar het licht is hier uit :