"Hé Willem, het regent!", zei ze terwijl ze naar boven wees. Onderweg met Fenna kom ik een buurtbewoonster met haar hond tegen. "Ja, bijzonder hè", antwoord ik lachend. "Het was zelfs in het nieuws", speelt ze komisch op mijn reactie in. "Ze verwachten ook sneeuw. Je weet misschien wel, dat witte spul", ga ik verder. We lachen er maar om. Wat voor ons doodgewone weersomstandigheden zijn, is voor de woke generatie aanleiding voor een waarschuwingscode, geel. Weer zo'n geval van bangmakerij. Zij ergert zich groen en geel aan dat overdreven gedoe. Straks is er een crisis vanwege gebrek aan water. Wat een gezeur allemaal. Doe er liever iets aan.
De rest van de wandeling gaat over zwerfhonden in Roemenië. Want daar komt haar hond vandaan. Beide honden kunnen het trouwens goed met elkaar vinden. Ze wil een keer Roemenië bezoeken om daar een opvang voor honden te zien. Haar hond komt namelijk uit Boekarest. Ze is er niet eerder geweest. Ik wel en toen ze dat hoorde, stelde ze mij diverse vragen over het land en de bewoners.
