Er zijn bedrijven die ook op de neus sturen. Ze doen aan een ad hoc beleid. Met gevolg dat het er nogal hectisch is. En toch, als ik zo links en rechts vragen stelde, kwamen er aardig wat zaken tevoorschijn die op de langere termijn speelden. Maar niemand kwam op het idee om daar het beleid op te baseren. Het ging er hap snap aan toe en de sfeer was tamelijk gestrest. Personeel baalde, omdat ze vaak op herhaling moesten. Eerst moest het zus, dan toch maar weer zo. Om het niet veel later weer anders te moeten doen. De gedachte "Alles in een keer goed", kwam bij mij vele malen omhoog borrelen. Omdat binnen mijn projecten de boel afgebakend en ingepland was en er planmatig en gestructureerd gewerkt werd, kreeg ik af en toe de vraag of ik nog mensen nodig had. Van hun collega's die in mijn groep werkten, hadden ze gehoord over de manier van werken en de sfeer.
Andere managers reageerden soms verontwaardigd. Zij beweerden dat ik hun personeel probeerde in te pikken. Terwijl het initiatief van hun medewerker kwam en niet van mij. Ik reageerde meestal door hen te zeggen, dat ze aan de betreffende medewerker moeten vragen, waarom hij bij mij solliciteerde. Ik heb daar verder nooit iets van gehoord.