Als ik de verhalen aanhoor van mensen die het in hun jeugd moeilijk gehad hebben, dan concludeer ik nog steeds : ik heb een leuke jeugd gehad. En in geval van tegenslag dacht ik : het kan altijd erger.
Weer hoorde ik afgelopen periode hoe een paar kinderen prompt verloren bij een kindertehuis werden achtergelaten. Ze zouden gaan winkelen, iets wat ze niet eerder gedaan hadden. In het tehuis werden ze slecht behandeld, zeg maar gerust : mishandeld.
Of ouderen die vertellen over hoe ze als kind echtelijke ruzies waarbij geweld gebruikt werd meemaakten. En zelf geregeld geslagen en geschopt werden. Ik prijs me gelukkig met mijn ouders en mijn jeugd. Maar er zijn veel anderen, die dat niet kunnen zeggen.