Het is weer vrijdag. Die constatering doe ik al heel lang. Ook toen ik nog werkzaam was. Zo was het ook altijd alweer bijna einde werktijd; "jeetje, is het alweer bijna 5 uur?!" Voor mij vloog en vliegt de tijd voorbij. Ik denk dat het komt omdat ik vaak bezig ben.
Tegen het einde van een werkdag, ruimde ik mijn bureau op. Alles keurig op zijn plek. Ik liet ook in gedachte de dag nog een keer voorbijgaan. Dan keek ik even in mijn agenda naar de afspraken van die dag en reproduceerde de belangrijke punten. Als ik iets vergeten was, dan schreef ik dat bij de volgende dag. Als voorbereiding keek ik ook even naar de volgende dag. En dan sloot ik af door alles nog even te controleren. Was het goed of niet goed? Moest er iets anders of ben ik wat vergeten? Vaak deed ik dat als ik in de auto of de trein op weg was naar huis. Als ik weer thuis was moest mijn hoofd weer opgeruimd en leeg zijn en alles z'n plekje hebben gekregen. Vaak voor later. Als er zich weer iets zou voordoen. Dan herkende ik de situatie en wist ik wat me te doen stond.
Het gaat trouwens nog steeds zo. Het werk is pas af, als alles opgeruimd is. Ook in mijn hoofd.