Er wordt in Europa flink gedemonstreerd tegen de coronapas. Hier is het stil. Al moest ik wel lachen om de reacties uit Polen en Slovenië, waarin Rutte aangepakt wordt.
Ik moet telkens weer terugdenken aan een anekdote over een apenkooi. De keren betreffen telkens weer de manier waarop de EU lidstaten reageren ten opzichte van andere leden, als die EU regels overtreden.
In de apenkooi hangt aan een touw een banaan. Opvallend genoeg durft geen enkel aap naar de banaan te kijken, laat staan hem te pakken om hem op te eten. Op een dag komt er een nieuwe aap in de kooi. Na wat gewenning loopt hij naar de banaan en wil hem van het touw lostrekken. Maar dan reageren de andere apen furieus en vallen hem aan. Sindsdien durft ook de nieuwkomer amper naar de banaan te kijken.
De oorzaak ligt in een ver ververleden. Toen had een chagrijnige oppasser de banaan in de kooi opgehangen. Elke keer wanneer een aap de banaan wilde pakken, spoot de oppasser alle apen met met een brandslang nat. De oppasser leeft al lang niet meer.
Als Polen of Hongarije of Slovenië iets 'normaals' doen, schrikken de overige EU landen zich kapot. Ze reageren met hulp van de media fel op genomen maatregelen en/of besluiten. Ze beseffen niet meer dat ze zelf ooit zelfstandige landen waren. Ze zitten gevangen in een kooi die EU heet, waarvan de oppasser ergens in Brussel zit. Hij laat geregeld een verse banaan in de kooi ophangen. Hij noemt de gele vrucht lachend 'soevereiniteit'. Rutte c.s. zijn de apen die hun kooigenoten in bedwang proberen te houden. Voor hoe lang nog?