Taakgericht

Toen ik de voordeur opendeed en naar buiten stapte, leek het alsof ik tegen een warme muur liep. Fenna hield even in en trok haar neus op; wat warm! Maar we zijn beide doorzetters, dus maakten we onze ochtendwandeling. Onderweg hier en daar groetend de hand omhoog, om naar bekenden achter de ramen te zwaaien.
Na het ontbijt ben ik op de snor van Sonja (scooter dus) naar de loods gereden. Omdat de tweewieler wat slecht startte, heb ik maar een scheut

van een additief in de tank gegoten dat het brandstofsysteem reinigt. Bij de loods was de container met het restafval geleegd. En hoe. Ik zag het al op afstand, want er lag troep op de grond. Dichterbij gekomen zag ik ook oude schroeven liggen. Die heb ik maar als eerste opgeraapt.
Er was een tijd dat de vuilnisman iemand was die geen schoolopleiding had gevolgd en 'dus' laag betaald werd. In mijn jeugd werd op de lagere school soms door een leraar gevraagd : "Wil je soms putjesschepper worden?" Die vraag kwam wanneer je het huiswerk niet gedaan had. Putjesschepper of vuilnisman werd je dan. Later werd de putjesschepper geautomatiseerd door een rijdende rioolzuiger. De vuilnisman werd

milieumedewerker en kreeg zodoende beter betaald. Wat weer een reden was voor anderen om Milieumedewerker te worden. Die medewerker deed ook aan toegevoegde waarde. Dus bleef na het legen van de afvalemmers en laden van de dito zakken geen rommel op straat achter. Het ging immers om het milieu. Maar ook die insteek is weer veranderd. Het is nu weer een 'daar ben ik niet voor aangenomen mentaliteit', mede veroorzaakt door de kosten en de tijdsdruk. Een ambtelijke benadering op basis van een beschrijving.
Ik heb de overheaddeur opengedaan, de snor naar binnen gereden en ben de buitenboel gaan aanvegen. Ik bedoel : iemand moet dat toch doen? Het lag trouwens pal voor de overheaddeur met kans op een lekke band. Over uitstraling heb ik het dan nog niet.
Blijkbaar werd er iets in mij losgemaakt. Toen ik op de terugweg de dorst van de snor ging lessen, ben ik toch weer even wat zwerfvuil gaan opruimen. Het lag bij het onbemande tankstation bij de pomp op de grond. Een plastic fles, een beker die als asbak gebruikt is (wat een rot lucht) en een leeg blikje. Bij veel pompstations zijn geen afvalbakken; hier dus ook niet. En dus verdween het afval in de bak van de scooter. Onderweg heb ik het spul in een container gedaan. Daar moet ik ook voorzichtig mee zijn, want menige boa of milieuagent beschouwt zo'n actie ook als dumpen van afval. Ik zou pardoes een bon kunnen krijgen, omdat ik goed voor ons milieu probeer te zijn.