Ik ben in een tijd opgegroeid, waarin kinderen ook een tik of zelfs een pak slaag kregen als ze niet luisterden of iets uitgevreten hadden. Het was ook gewoon, dat andere volwassenen dat deden. Ook op scholen werden klappen uitgedeeld en aan oren getrokken. Als kind heb ik dat als gewoon ervaren. Hoewel, ik ben er wel door leren liegen, want ook een berouwvolle bekentenis leidde tot zo'n straf. Dus verzweeg ik ook de situaties, waarin andere volwassenen inclusief de meester en/of de juf boos op mij waren geweest. Als ik ze niet verzweeg of wanneer mijn gedag doorgebriefd werd, dan werd ik nogmaals gestraft. Maar nogmaals, dat was in die tijd de gewoonte in menig gezin en daarbuiten.
Als anderen daarover iets vertellen, herken ik dat dus. Ik herken ook de latere generaties vanwege hun reacties. Die roepen :"Kindermishandeling!" Ach ja, die trekken die oude gewoonte opeens in hun of de huidige tijd. Dat is tegenwoordig wel de trend : situaties uit de context halen en daarmee aan de haal gaan. Zo wordt ook heel vaak het nieuws gebracht.
Van de lijfstraffen ben ik echt niet slechter geworden. Ze hebben me wel een zeker inzicht gegeven. Namelijk dat praten meestal een betere optie is.