Uitlenen

"Hoi Willem, heb je toevallig een steeksleuteltje 8-9 voor mij? We zijn met mijn fiets bezig." Ik krabbel even achter mijn oor, frons mijn voorhoofd en zeg dan : "Kom maar even kijken."
In de schuur aangekomen wijs ik naar mijn gereedschapskast en trek het deurtje voor haar open. Ze kijkt vol bewondering naar mijn gereedschap. "O jij hebt veel meer dan wij", zegt ze. Ik pak zowel de steeksleutel als de ringsleutel voor haar. Ze doet wat zenuwachtig over het terugbrengen, want ze weet niet hoe lang het klusje duurt. Ik stel haar gerust en zeg : "Als je klaar bent, dan hang je ze maar terug". Weer kijkt ze me verbaasd aan. "Laat je zomaar iemand in de schuur aan je gereedschap komen?", vraagt ze. Ja, want ik ben toch thuis en Fenna blaft wel. Dan vertel ik haar over mijn uitleenervaringen. Dat ik een buurman de sleutel van onze schuur gaf,

zodat ie altijd bij het gereedschap kon komen. Dat ik mijn motorfiets weleens uitgeleend heb, zodat een   jong stel, waarvan de eigen motor met pech in de garage stond, alsnog een toerrit kon maken. En over het uitlenen van de motorvoertuigen (motoren en auto's) aan de kids. Ze vindt het blijkbaar erg gewaagd. Ik ga uit van een zeker vertrouwen. Ik ken haar vrij goed en weet waar ze woont. Haha! Het gaat niet altijd goed met uitlenen. Sommige zaken heb ik nooit meer teruggezien. Maar ach, dat hoort er ook bij. En.... het zijn maar spullen.