Er is een aantal momenten in mijn leven geweest, waarop ik duidelijk voelde niet welkom te zijn. In een paar gevallen werd dat gevoel weliswaar bestreden, maar Willempie is niet gek. Maar wel een hsp. Haha! Mijn gevoel heeft me namelijk nog nooit ongelijk gegeven. Afgezien van de momenten zelf, kreeg ik later toch de bevestiging. Want mensen zijn mensen. Ze maken fouten, verspreken zich en vergeten dat ze ook luisteraars hebben met wie ik ook een bepaalde band heb. Tja, de wereld is klein.
Ik heb een keer geweigerd de hand van een directeur te schudden. Omdat hij mij op een slinkse manier de tent uit wilde werken. Meneer vond het raar dat ik zijn uitgestoken hand niet beantwoordde. Of in dit geval negatief beantwoordde. Dat soort situaties doen me denken aan mensen die een mes in mijn rug (willen) steken en als ik ze aankijk, steken ze quasi vriendelijk hun hand uit. Alsof er niets aan het handje is, vroeg een van hen mij zelfs als referentie voor een nieuwe baan. Daar trap ik dus ook niet in.
Niet alleen zakelijk, ook privé ben ik zo een paar keer benaderd. Zelfs door mensen van wie ik het niet verwachtte. Maar ergens toch ook weer wel. Ik werd gemeden alsof ik een of andere besmettelijke ziekte had. Het kwam mij nogal kinderachtig over. Ik maak er verder geen punt van. Ik denk dan maar : "Graag of heel niet." Er zijn zoveel andere leuke mensen en bezigheden op deze wereld.