Nee, ik heb het niet over lichaamstaal. Je weet wel : borst vooruit en de armen over elkaar. Met een kwaaie kop op voorhand in de verdediging dus.
Nee, ik ga het hebben over zelfreflectie. Bij mezelf te raden gaan en mezelf afvragen of ik afgelopen periode dingen goed gedaan heb of niet. Zo niet, hoe kan ik het in de toekomst beter doen? Kritisch zijn over mij eigen doen en laten zonder naar perfectie te willen streven.
Er zijn mensen die dat niet of misschien nooit doen. Ze kijken niet achterom, zeggen ze dan. Maar ja, wie zijn verleden niet kent heeft problemen met het heden en zijn toekomst. Al zou je enkel maar leren van je fouten in plaats in herhalingen te vallen. Ik moet er niet aan denken mezelf niet ontwikkeld te hebben. Ik had geen gesloten houding. Integendeel, ik stond en sta nog steeds open voor goede raad en/of opbouwende kritiek. Gelukkig wel, anders was ik nooit zover gekomen. Ik ben diverse keren afgebrand. Het is beter met de waarheid geslagen worden. Dat hoort erbij. Net zoals het taalgebruik, dat soms kwetsend of vernederend was. Dan was het soms erg moeilijk om toch naar de inhoud ervan te luisteren. Ik ben ook maar een mens en mensen maken nu eenmaal fouten. Gelukkig wel, anders viel er voor mij weinig te leren. Nobody is perfect.