For ever young?

Eerlijk gezegd, ik moet er niet aan denken. Ik heb veel leuke herinneringen aan mijn jeugd en ervan genoten. Maar ik vind het geen plezierige gedachte nu jong te zijn. Maar dat komt door mijn eigen jeugd. Vaak heb ik medelijden met de jeugd. Er wordt zo anders met ze omgegaan. Misschien is ook dat iets uit mijn eigen jeugdherinneringen. De minder leuke. Ik herken afstandelijk ouderschap. Dat lijkt me helemaal niets. Alsof je als kind niet gewenst bent en dat anderen het maar moeten verzorgen. Crèches, tussen- en buitenschoolse opvang en straks het vakantiekamp. Allemaal weesjes, die zichzelf gaan opvoeden vanwege gebrek aan goede voorbeelden. Nee, laat mij maar met de tijd ouder worden en van geest jong blijven. Eens behoorde ik tot de jeugd van tegenwoordig. Voor nu ga ik even naar mijn jonge opvolgers luisteren :