Vanmiddag plofte ik na den arbeid met een kop thee neer op de bank. Ik keek even naar het nieuws en vervolgens ging ik over op een programma waarin men auto's renoveert en/of repareert. Toen ik de thee op had, kwam Tom de huiskamer binnen. Zoals gebruikelijk met zijn bekende miauw-groet. Daar kan menig kind nog van leren. Dus ik zeg : "Hoi Tom!" Meestal kijkt ie even waar Fenna zich bevindt, want die heet hem op een heel andere manier welkom. Fenna wil gelijk zijn bontjasje van zijn lijf rukken. Logisch, want met een jas in huis rondlopen vinden wij ook niet leuk. Net alsof je haast hebt om weer te vertrekken. Maar met Tom is het anders. Heel anders, want dit keer sprong meneer Tom pardoes op de salontafel en ging daar vlak voor mijn neus zitten! Zo'n kat kan dus ook hondsbrutaal doen. Ik wist niet beter dat niemand en ook geen huisdieren op die tafel mogen zitten. Dus ik zeg tegen Tom : "Hé, wegwezen!" Maar Tom keek mij wat ongeïnteresseerd aan en verroerde verder geen vin eh...poot. Ik pakte een krant en rolde hem demonstratief op. Ik dacht dat Tom er als een haas vandoor zou gaan. Maar nee hoor. Meneer liet niets merken en keek onverstoord de andere kant op. Tja, toen begon ik te twijfelen. Zou hij echt wél op de salontafel mogen zitten? Tom heeft daar een kwartiertje in de weg gezeten. Toen ging ie naar zijn etensbak die op de buffetkast staat. Dat moet wel, anders eet Fenna hem leeg.
Later begreep ik van Sonja dat zelfs Tom ook niet op de salontafel mag. Heeft die kater mij mooi voor de gek gehouden. Volgende keer mep ik hem er gelijk vanaf. Ik heb nu een deel van dat interessante programma gemist.
