Even een overdreven voorbeeld. Iemand zegt tegen zijn buurvrouw : "Er lag aardig wat zwerfvuil op straat, buuf." Waarop de buurvrouw geëmotioneerd reageert met : "Dat heb ik niet gedaan! Ik krijg overal de schuld van!" Een gewoon voorbeeld : "Hij knipt die haag, omdat ze dan bij mij naar binnen kunnen kijken." of "Ze praten zeker weer over mij" als iemand twee mensen met elkaar in gesprek ziet.
Mensen die veel zaken in het negatieve op zichzelf betrekken. Het zal ooit ergens mee begonnen zijn en dat gevoel en die gedachtegang is in de loop der jaren gaan groeien. De manier van denken is vastgegroeid in de grijze massa en geworden tot een vaste manier van jezelf iets inprenten.
Zelf heb ik geleerd om terug te kijken, om zodoende de oorzaak van een zwak punt in mijn gedrag of denkwijze te achterhalen. Door mijn zwakke punt te herkennen en te erkennen / accepteren, kon ik er gemakkelijker aan werken. Ik vind het zinloos te blijven hangen in een ik weet niet waarom ik dat doe gedachte. En ik wil geen robot zijn.
Tijdens sommige cursussen en later therapieën ben ik flink door de molen gehaald. Van bepaalde gedragingen werd gehakt gemaakt. Daar moet je voor open staan en ervan leren. Ook dat begon bij mezelf. Op een positieve manier. Ik leerde assertiever te zijn, mijn menig te geven en (gefundeerd) een weerwoord te geven. Van anderen hoorde ik dat ze bepaalde bemoedigende uitspraken op de spiegel in de badkamer hingen. Zo konden ze dagelijks lezen over hun eigen positieve kanten en de aanmoedigingen voor een nieuwe dag. Natuurlijk kende ik ook mindere dagen, maar die heeft iedereen. Die mindere dagen waren geen reden om weer bij de pakken te gaan neerzitten. Hoe verleidelijk dat ook was. Negatieve ervaringen zijn op die manier voor mij positieve lessen geworden. Over gloeiende kolen lopen kan ik ook leren.