Er is nog wat te doen

Wat een gelukkie! De bus kon eerder gekeurd worden. Het resultaat : de bus mag weer een jaar de weg op. De veerpoot bleek niet lek te zijn(??). Men heeft zowel de voor- als de achtervering van de bus getest. De andere garage had die conclusie blijkbaar getrokken vanwege de donkere kleur /vlek op een beschermrubber. Ik meende dat de bus wat schommelde, maar dat zit blijkbaar tussen mijn oren. Ik wel eerder het gevoel gehad met auto's alsof er een band lek was of dat ie 'opeens' raar stuurde terwijl er niets aan het handje was.
Het eerste wat ik de komende week ga doen, is de klus van de zwaardere bladveren afronden. Men heeft van de andere bladveer slechts één bout kunnen lossen. Die bleek met Loctite te zijn vastgezet. De andere blijft muuoervast zitten. Daar gaat eerst de vlam -tot de moer roodgloeiend is- en anders de moerensplijter op. Door eerder opgedane ervaring met de andere bladveer, hoop ik dit keer de klus wat slimmer aan te pakken.
Er staat nog een aantal make-up zaken op mijn camper-lijstje. Zoals het opnieuw wit lakken van het dak. De vorige actie was een mislukking; de verflaag bladderde, omdat die verf niet samenging met de ondergrond.
Ik wil ook de luidsprekers vervangen door zwaardere en een paar opbouw exemplaren achter in de bus monteren. De Pioneer radio cd speler levert 4x 50 watt muziekvermogen, iets waarmee ik rekening wil houden. De standaard speakers zijn 20 watt en klinken nogal schel en met een zeer beperkt volume. Die horen blijkbaar nog bij de originele radio anno 1994. Een aparte bergplaats voor de oprijblokken zou ook handig zijn.
Voor het overige staat er een technische kwestie genoteerd. Ik ben nogal geschrokken van dat roestgat achter de bumper. Ik heb iemand gevonden, die dit soort Ducato's door en door kent en daar semi-beroepsmatig ook aan werkt. Ik heb afgesproken dat hij met name de onderkant goed controleert (hij stelt de zwakke plekken van de bus te kennen) en eventuele probleemgebieden zal aangeven inclusief een kostenraming per deel. Dat laatste is niet echt belangrijk, want we hebben een prima Mig lasser in de familie. Het gaat me meer om de eventuele zwakke plekken.
Het benodigd materiaal kan ik hier in de buurt of on-line kopen. Ik hoop zo definitief de echte status van de bodem te achterhalen. Ik ben al blij met de diverse opmerkingen, als zou er met het chassis en de vloer zelf niets mis is. Links en rechts zitten wel schotjes, waarvan er aan elke zijde al een vervangen is. De andere ogen goed en zijn vrij van roest. Maar goed, die controleslag gaat in de herfst pas gebeuren.
De grote boosdoener is de manier waarop men de krikpunten aan de voorzijde geconstrueerd heeft. Die bevinden zich direct achter de voorwielen. De krikpunten zijn open hoedjes, die rechtstreeks in verbinding staan met holle ruimtes erachter. Bij nat weer wordt het opspattend regenwater e.d. van de wielen zo die ruimtes in gekieperd. De ruimtes hebben geen openingen om het vocht af te voeren. Een stukje plaatwerk van 4 x 4 cm als voet van de trapeziumvormige kriksteun had die ellende eenvoudig kunnen voorkomen.