"Over een week of zes krijg ik een pup! Voordat ik hem ga halen, krijgt Henkie een spuitje. Ja, Henkie is op en ik kan geen dag zonder hond. Ik heb ook geen zin om twee honden te houden."
Ik klapper even met mijn oren. Ik zie hem dagelijks wandelen met Henkie. Dat beestje mankeert zo op het oog helemaal niets. Henkie is niet aan de medicijnen en erg levendig. Zijn baasje heeft echter iets in zijn hoofd, waar niet over te praten valt. Hij wil per se een andere hond en heeft zichzelf ervan overtuigd dat Henkie zwak, ziek en misselijk is en daarom beter kan inslapen. Hij loopt al bijna een jaar met die gedachte rond.
We vragen ons af in hoeverre de dierenarts daarin mee zal gaan, als ie hetzelfde verhaal te horen krijgt. Of gaat zijn baasje daar een ander verhaal ophangen om van ouwe, trouwe Henkie af te komen? Eergisteren kwam ie weer langs. Hij was flink aangeschoten en begon weer over het spuitje voor Henkie en de nieuwe pup. Dit keer had ie zowaar een foto van de pup! Dus het is serieus! Ik heb hem maar weggestuurd. Ik weet wie zijn dierenarts is. Ik denk dat ik hem een berichtje ga sturen over Henkie. Ik vind het allemaal nogal walgelijk.