Op die zolder is een groot tuimelraam aan de zuidzijde. Maar zelfs als die wagenwijd openstaat en de deur ook, blijft de warme lucht hangen. De cv ketel bevindt zich daar ook op de voorzolder.
Ik kreeg daar te maken met een beperkte ruimte in het dakbeschot. Aan de ene kant bevindt zich een binnenmuur, aan de andere kant moest ik rekening houden met een wandje dat de cv ketel afschermt en een afvoer door het dak. Zo'n 5 cm voor de binnenmuur bevindt zich in het dak een balk. Die wilde ik heel houden. Gelukkig hebben we aan de voorzijde een plat dak. Ik hoefde dus niet erg hoog te klimmen. Dat scheelde. Met de blik op oneindig, 't schuim op de lippen en het zweet in de bilnaad ben ik al met al een dagje bezig geweest. Het lastigste was, dat het dakbeschot niet meer echt waterpas was.Een buurtbewoonster kwam met een stille wenk; ze wilde ook wel een dakraam aan die kant. "Maar", zo zei ze, "niet zo'n kleine. Ik wil er ook in geval van nood doorheen kunnen." Ik dacht : "Zooo, dat wordt een heel erg groot dakvenster!" Maar ik zei : "Aan de andere kant is toch al zo'n groot tuimel ontsnappingsluik?" Maar daar had ze niet zoveel aan. Die ligt namelijk op het lange stuk van het dak. Een kwestie van over de nok klimmen (gezien haar postuur een haast onmogelijk iets) en aan de korte kant naar beneden gaan (gezien haar postuur zo gepiept).
Als laatste klus heb ik van een drietal dakpannen een stuk moeten slijpen. Maar gelukkig heeft Ben een enorme, professionele slijpmachine. Dat ding produceert ook enorme stofwolken, maar daar had niemand op het industrieterrein last van.Het dakvenster zit erin en de boel is waterdicht. De afwerking aan de binnenkant doe ik later. Dat wordt een kwestie van dicht schuimen van de naden en met een mooie lijst aftimmeren. Als ik er nu aan denk, word ik helemaal doodmoe.
Morgen ga ik de boel dichtmaken met purschuim.