 |
| Pa in 1938 en 1952 |
Toen ik zelf vader werd, kwam ik erachter dat ik voor veel situaties geen voorbeelden had meegekregen. Het was vaak lastig die hiaten te vullen. Ik hoop maar dat ik het een beetje goed gedaan heb.
Als mijn pa nog zou leven, had ik voor zijn Vaderdag iets gekocht. Hij deed graag aan denksporten, zoals puzzelen en dammen. Hij hield ook van C&W muziek. Hij was geen dhz'er. Ik heb weleens gereedschap voor hem gekocht, maar dat was omdat het oude kapot was.
 |
| Begin jaren 90 |
Vaak zweef ik tussen een soort teleurstelling en trots als ik het over zijn vaderschap heb. Door zijn afstandelijkheid ('dat zoek je maar zelf uit') ben ik vrij vroeg en snel zelfstandig geworden. In veel situaties nam ik mijn eigen beslissingen, zonder enig advies of steun van pa. Aan die houding van pa heb ik later heel veel gehad. Daar ben ik trots op. Later leerde ik zijn houding beter begrijpen. Zijn nare jeugd en de oorlog hadden hem gevormd. De andere kant van de medaille was een gemis aan een vader. Een vader die samen met mij dingen deed en ook aan mij aandacht schonk. Vandaar dat mijn pa voor mij meer een oorlogsheld was. Ook weer iets om trots op te zijn.