Dat zo'n man als Joachim Löw nog steeds niet in de gaten heeft dat constant camera's op hem gericht zijn, begrijp ik niet. Wat ik wel begrijp, is dat Herr Löw het erg druk heeft. Zo druk, dat hij zich niet meer kan herinneren wat hij gegeten en/of gedronken heeft. En tja, dan is er nog maar één oplossing als je langs de lijn zit : aan de vingers ruiken nadat ze door de uitlaatsystemen gehaald zijn.
Extra leuk als je bedenkt, dat veel voetbalcoaches met de hand voor de mond praten. Zo kunnen de liplezers niet zien wat meneer zegt. Het gebruik ontstond in Engeland, nadat een dove liplezer zich bij de BBC en de voetbalbond beklaagd had over de grove taal en het vele gevloek. Die gewoonte, hand voor de mond, is inmiddels ook door de spelers overgenomen. Soms schrijven coaches een briefje met instructies voor de spelers. Dat wordt dan tussen een paar vrije trappen en/of uitballen vlug even voorgelezen. Want niet elke voetballer kan lezen.
Met de komst van de grote schermen in de stadions is ook een nieuw verschijnsel op het veld gekomen : naar jezelf kijken. Of je haar wel goed zit. Vooral de ijdele Ronaldo maakt daar driftig gebruik van. Gisteren zag ik een Turkse speler dat ook doen. Jammer, want anders had hij wellicht dat fraaie doelpunt van Kroatië kunnen voorkomen. De Turken verloren, maar ach, zolang je haar maar goed zit.
Voordat een speler gewisseld wordt, krijgt de invaller wat instructies. Die staan ook op papier. Hele verhalen zo te zien. Ik ben niet zo goed in liplezen, maar als ik de gebaren mag geloven gaat het vaak om dezelfde instructies : (wijzend naar het doel van de tegenpartij) "we spelen die kant op", (trekkend aan het shirtje) "jouw spelers hebben net zo'n shirtje aan", (wijzend naar het gras "dat ding is de bal", en tot slot, voordat de invaller het veld op rent, een klap op of kneep in de kont. Waar dat voor staat hoef ik niet uit te leggen. Dat weet immers iedereen. Toch?