In het begin moest ik erg wennen aan de boksstijl van toen nog Cassius Clay. Zijn stoere praatjes vond ik ook maar zozo. Maar met de tijd begon ik hem steeds meer te waarderen. Nee, ik kwam niet extra vroeg uit mijn bed voor een wedstrijd van Ali.
Mijn interesse voor de bokssport begon met onze eigen Wim Snoek. Toen was Floyd Patterson nog 's werelds sterkste. Patterson werd in die periode echter verrassend verslagen door de Zweed Ingemar Johansson. In de herkansing (begin jaren 60) deed Johansson een trainingspartij tegen....Cassius Clay! De Zweed kreeg van de jonge Amerikaanse bokser alle hoeken van de ring te zien. De onsportieve Zweed weigerde na de tweede ronde verder te gaan met zijn jonge alsmaar pratende sparringpartner.
Patterson herwon zijn wereldtitel via een k.o. op Johansson. Ik heb Snoek nog horen (radioverslag) boksen tegen Ingemar Johansson. Al in de eerste ronde ging de Zweed feitelijk knock out. Maar de scheids bleek tijdens het tellen, opeens last te hebben van ernstige ademhalingsproblemen. Hij telde dermate langzaam (volgens het normale tempo meer dan 15 tellen!), dat Johansson weer overeind kon krabbelen. Snoek ging uiteindelijk k.o. in de vijfde ronde. Over die gemanipuleerde wedstrijd waren mijn broer en ik behoorlijk boos.
Terug naar Ali. Hem werd de wereldtitel ontnomen, toen hij weigerde in militaire dienst te gaan om in Vietnam te vechten. Zelf vond ik dat een moedig besluit, want ook aan die misdadige Vietnam- oorlog had ik een bloedhekel. Al met al een ordinaire rotstreek van de Amerikaanse boksbond.
Na Ali heb ik eigenlijk geen bokser van zijn niveau meer gezien. RIP Muhammed Ali en bedankt voor de mooie wedstrijden!