Toch maar sajoer

Kleinkinderen, ze vullen de leegtes op die anderen achterlieten. Ik volg ze graag in hun ontwikkeling. Ze doen me aan aan mijn eigen jeugd denken. En aan het feit, dat de tijd voorbijvliegt. Zelfs al ik nog speelgoed en dergelijk zie liggen na hun vertrek, ben ik blij en tevreden. Ze zijn er nog! Dat krijg je als je veel verloren hebt. Vandaag was Jill bij oma en opa. De bofkont heeft een week(!) vakantie. Oma had haar gisteren al opgehaald, om hier de nacht door te brengen. Dat was maar goed ook, want ze heeft geslapen als een kleine os.
Toen oma even weg was, heeft opa Jill aan het werk gezet. Er lagen twee pakken snijbonen, die even door de molen gehaald moesten worden om aan hun naamgeving tegemoet te komen. Ik moet zeggen dat Jill een kleine krachtpatser en doorzetter is. Ze heeft alle bonen door de molen gehaald! Later zijn oma en Jill naar Jills huis gegaan. Oma liet wat snijbonen, vlees en aardappeltjes achter voor opa. De rest ging mee. Oma kookt een keer in de week voor hen.
Toen opa later weer even het deksel van de pan met snijbonen opendeed, schoot hem een heel andere menu te binnen. Deze Indo zag opeens sajoer met rijst voorbijkomen.
Een blik in de koelkast onderstreepte mijn visioen extra. Er lag nog een Chinese kool en wat andere groente. Samen met de hete vis van gisteren, gaat opa een smakelijke avond tegemoet.