Een verkoper vertelde ons tijdens het slurpen van een bakkie over een neefje van hem. Dat ventje heeft bepaalde kenmerken van autisme. Wat hem erg stoort is de manier, waarop zijn broer en schoonzus met het jochie omgaan. Het ventje (4) wordt met overdreven veel aandacht opgevoed. Nou ja, opgevoed. Er is gewoonweg sprake van verwend worden, telkens zijn zin geven. Zo heeft het mensje zich inmiddels ontwikkeld tot een kleine etterbak, die schreeuwend, slaand en schoppend zich telkens laat gelden. En vervolgens gesust wordt met zaken die hij wil.
Maar zodra oom Gert in de buurt is, houdt het jochie zich vrij goed in. Dan oogt het zelfs normaal. Want oom Gert, die zelf twee kinderen heeft, heeft een heel andere aanpak. Oom Gert houdt weliswaar rekening met de beperkingen van zijn neefje, maar pikt het wangedrag niet. Oom Gert heeft een keer teruggeslagen in de vorm van een tik. En toch vindt het jochie zijn oom Gert erg aardig. Het wangedrag van het neefje ziet Gert als een gevolg van het (wan)gedrag van zijn ouders, die alsmaar toegeven.
Soms denk ik dat half Nederland autistisch is. Het verschijnsel is fors toegenomen. Zou dat aan de anticonceptiepil liggen, een verborgen diepte investering van de farmaceutische industrie? Of komt het doordat de maatschappij alsmaar meer met stress te maken krijgt? Of komt het omdat kinderen van jongs af aan niet opgevoed worden maar in een crèche verdwijnen en daar frustraties aan overhouden? Wie het weet mag het zeggen.