Ik hoor zelf graag wat het doel van een bezigheid is. "We gaan een nieuwe fiets rijklaar maken", vind ik erg zinvol om te horen. Op die manier weet ik wat er staat te gebeuren. Als men mij zou zeggen : "We gaan de kartonnen verpakking van de fiets verwijderen", weet ik niet veel meer dan dat. Een rijsttafel maken zegt ook meer dan de opmerking, dat ik trassi moet gaan kopen. Zo zijn er meer voorbeelden van sturen op de neus. Korte termijn werk.
Men heeft besloten op de Defensie uitgaven te gaan bezuinigen. Wat??!! Was dat een paar jaar geleden ook al niet het geval? Sindsdien verschijnen allerlei uitingen van reclame om bij Defensie te komen werken. Je moet het wel aankunnen om in zo'n halfbakken omgeving met onvoldoende en/of verouderd materieel een of andere verre oorlog te gaan voeren die helemaal niets met ons te maken heeft. Men heeft mankracht tekort. Logisch, want je moet wel gek zijn om lid te worden van zo'n lachwekkende organisatie.
Er was wel 6 miljard euro voor nieuwe vliegtuigjes. Gaan ze straks van de JSF een vleugel verwijderen? Haha! Zou zomaar kunnen, want in Den Haag zijn ze vaak onnavolgbaar gek. Het is al decennia zo gesteld met ons leger : wel of niet doen?
Aan dit soorten berichten lees ik af, dat er sprake is van korte termijn werk. Gebrek aan visie. Mevrouw Hennis bestuurt het ministerie van Defensie nog steeds met haar borsten stevig tegen het stuur gedrukt.