Kamperen met de hond

even bijkletsen

Onze honden zijn altijd meegegaan op vakantie. In de jaren 70 was het lastig een camping in Nederland te vinden, waar de (grote) hond toegelaten werd. We besloten later naar het buitenland te gaan. Daar deed/doet men niet moeilijk over honden. Uiteraard controleerden we vooraf of de hond bepaalde entingen of extra outfit (bijv. vanwege een muilkorf-plicht) nodig had. Als het mogelijk was zochten we van tevoren een handige plek  op de camping uit. Handig voor het uitlaten van de honden.
Wat ook handig was, was dat we die viervoeters goed opgevoed hadden. Geen van hen is ooit uitgebroken of weggelopen. Er was ook geen sprake van vervelend geblaf. De voortent was afgesloten met een traphekje, dat we als een soort vouwdeurtje gebruikten. Het hekje was aan één kant aan een tentstok bevestigd. Aan de andere kant was een extra klem, die op de tentstok zit om stokken op lengte vast te zetten, geplaatst. Daar haakten we de sluiting van het hekje in. Klaar!
We hebben ook een volleybalnet gebruikt als extra afrastering om de voortent. Ik had bij de Welkoop een paar pennen gekocht, waarmee men normaliter schrikdraad plaatst. De pennen hebben aan de bovenkant een haak, waaraan het net opgehangen kon worden. Het was meer een psychologische afscheiding dan een fysieke. Onze honden wisten wat dat net betekende : tot hier en niet verder! Eigenlijk konden ze er zo overheen springen of onderdoor kruipen, maar dat hebben ze nooit gedaan.

Klaar voor vertrek

Een extra traphekje gebruikten we om de caravan af te sluiten als de honden binnen moesten blijven. Zo konden ze toch nog de voortent inkijken.
We hebben als extra ook een klimplantenrekje van kunststof bij ons. Zo'n groen schaargeval. Dat ding heeft ook z'n nut bewezen.
's Nachts konden de viervoeters zelf bepalen waar ze wilden liggen : in de caravan of de voortent. Als bobtail Follie 's morgens in de caravan bij ons bed kwam staan, zwiepte ze met haar staart vrolijk links rechts tegen de hangkast en de keukenkast : boem, boem, boem, boem. Iedereen wakker! Haha.
Ook in de voortent gedroegen de honden zich netjes. Fenna is onze eerste hond die erg zenuwachtig wordt als een van ons even weggaat. Maar dat is met de Friezin thuis ook het geval. Wat ook plezierig is, is dat de hond niet bij het minste geringste gaat blaffen. Het moet leuk blijven. Voor iedereen.