Toen de achterportieren opengingen, zag ik de student opeens heel serieus de zitplaatsen tellen. "Kunnen er zes mensen mee?!, vroeg hij enthousiast. Helaas werd zijn vraag ad rem beantwoord door de verkoper met 'ja' en niet door ons met 'nee hoor, hoe kom je daarbij?' Dus Mike bleef enthousiast.
Nadat we het kentekenbewijs hadden overgeschreven, hebben we de wagen daar eerst achtergelaten. In de Matrix zijn we naar het centrum gereden, waar we op de kade van de IJssel een mooie parkeerplek vonden. We wandelden vervolgens door de oude stad naar het centrum. Het was heerlijk weer eens tussen al die oude gebouwen te kuieren. De zaterdagmarkt was gaande. We namen plaats op een terrasje om de inwendige mens wat te verzorgen. Tijdens die lunch begon het heel zachtjes te regenen. Gelukkig zaten we vlak onder een zonnescherm. Dachten we. Maar niemand van het personeel kwam op het idee dat ding, het waren er overigens twee, even wat verder te laten zakken, zodat de gasten droog konden zitten. Dus even de ober aangesproken. De jongeman keek omhoog en zei dat ie dat aan zijn baas zou vragen. Maar na de lunch waren we inmiddels van de drup in de regen beland. Een groepje gasten naast ons, vroeg zich ook af waarom de knikarmschermen niet verder uitgedraaid werden. Dus ook zij stelden aan de jongeman dezelfde vraag. Ook zij kregen hetzelfde antwoord. Maar... even later spreidden de vier armen zich wijder. Niet veel, want dat ging om een of andere onduidelijke reden niet. Maar goed, we zaten droog toen we afrekenden.
Na een korte wandeling zijn we weer naar de Matrix teruggegaan. Vervolgens hebben we de camper opgehaald en zijn weer richting Dronten gereden. Mike in de Matrix en wij in de camper. Zelf heb ik in nogal wat busjes gereden, dus het rijden met zo'n koekblik was niet nieuw voor mij. Bijna tot aan de A28 werden we gehinderd door een trekker. De bestuurder keek waarschijnlijk niet in zijn spiegels, anders had ie zich doodgeschaamd. Een hele ris auto's volgden hem over de 80 km weg met een gangetje van krap 40 km/uur. Inhalen was vanwege de drukte nauwelijks te doen.Eenmaal op de snelweg merkte ik dat het 2.5 dieselblok steeds meer loskwam. Ik hield de naald van de snelheidsmeter keurig op 100, maar zag hem steeds meer oplopen. Aan het geluid was te horen dat het blok er steeds meer zin in kreeg.
De wagens en wij zijn heelhuids thuisgekomen. Ik heb gelijk de binnenmaten van de camper opgenomen en ze op 10 mm papier uitgezet. We kunnen nu, samen met de maten van de apparatuur en kasten, op ons dooie gemak de indeling bedenken.