 |
| Medio 1985 op de 350 twin |
In de jaren 60 volgde ik geïnteresseerd ook de ontwikkelingen van MZ en Jawa in de wegraces. Het verbaasde mij toen al dat het succes van beide merken nooit omgezet is in een commercieel succes. Hoewel, de Jawa maakte toch aardige verkoopcijfers. Maar om nou te zeggen dat ze snerpend hard over 's Heren wegen gierden..., nou nee.
Ik herinner me ook nog dat in eerste instantie de Tsjechische coureur Stastny op een Jawa zat. Franta, zoals hij ook wel genoemd werd, was er al vroeg bij en was vooral in eigen huis onverslaanbaar. Later, eind jaren 60, nam een jonge Engelsman plaats op de buddy van zowaar een viercilinder Jawa gp racer. De voormalig 125 cc wereldkampioen Bill Ivy kwam samen met Phil Read tot spannende races en prachtige prestaties in de 250 en 350 cc klasse. Toen hun renstal Yamaha in 1969 stopte met racen, besloot Ivy op de valreep toch te kiezen voor de Jawa V4 racer. En natuurlijk het geld dat daarmee gemoeid was. Bill presteerde wederom goed door met de Jawa twee keer achter Agostini te finishen! Maar de vreugde sloeg niet veel later om in groot verdriet. Bill Ivy kwam na een vrije training op de Sachsenring terug naar de pit. Naar zeggen had hij zijn helm afgedaan. De Jawa kreeg een vastloper in n.b. de snelste bocht van het stratencircuit. Bill kwam ongelukkig ten val en klapte tegen een muurtje aan. Hij liep dodelijke hoofdletsel op. Sommigen zeiden dat Bill zonder helm reed en dat ie hem op zijn tank had gezet. Anderen zeiden, dat zijn helm door de dodelijke val was afgerukt. 'Beatle' Bill Ivy werd slechts 27 jaar.
Later kreeg ik een collega die weg was van MZ. Dus over dat merk kreeg ik ook veel te horen. Ik heb zelfs in zijn zijspan gezeten. Dat was best wel kicken!
Zelf heb ik ook een keer op een Jawa gereden. Die was van een zwager van mij. In eerste instantie genoot ik van het heerlijke tweetakt motorgeluid. Halverwege de rit hield het tot dan fraai zingend blok ermee op. Ik heb van alles geprobeerd (dacht ik) maar ik kreeg de twin niet aan de praat. Ik heb heel Tsjecho-Slowakije (zo heette dat land toen nog) wakker geschreeuwd, maar niets hielp. Ik had geen mobieltje en ben ik gaan gelopen met dat ding. Gelukkig had ik een integraal helm en zonnebril op, zodat niemand mij lopend met de Jawa herkende. Later bleek dat de benzinekraan niet op de reserve stand stond, zoals bij gewone motoren... Stom ding! Maar toch, Jawa, MZ ze hebben iets magisch. En o ja, mijn relatie met mijn Jawa-zwager is nog steeds erg goed. Hij rijdt zelf nu op een dikke Yamaha.