Twee keer ben ik slachtoffer geworden van directies met dubbele agenda's. In beide gevallen was ik verantwoordelijk voor de Informatievoorziening van de betreffende organisaties. In beide gevallen was er sprake van een chaos, ergernis en hoge kosten op het gebied van ICT. Dus ging ik de boel stroomlijnen en zette de IV in hoog tempo weer op de rails tegen acceptabele operationele kosten.
Toen die klussen geklaard waren, ging ik over op het invoeren c.q. stroomlijnen van de managementinformatie, zodat het strategisch en operationeel management beslissingen kon nemen en kon bijsturen.
Toen bijna alles weer liep zoals het behoort, kwamen in beide situaties de directies met een lelijke aap uit de mouw : de IT werd uitbesteed en dus werd ik ontslagen.
Zo is het achteraf gezien gegaan.
In werkelijkheid ging het anders. Ik kreeg onverwacht een ontslagbrief. In een geval vanwege wanprestatie en het andere werd ik beschuldigd van fraude. Ja, ja, het kon niet op. Daarna begon men ook nog met modder te gooien. Pas tijdens de rechtszaken bleek de ware reden : de automatisering werd uitbesteed. In feite had ik dus het vuile werk opgeknapt, zodat men bij de uitbesteding een goede prijs kon bedingen. Die constatering werkte weliswaar in mijn voordeel, maar leuk is anders.
In de werksituaties erna, was ik een paar keer het slachtoffer van het afspiegelingssysteem. Als relatief nieuwe medewerker stond ik twee keer bovenaan de lijst voor ontslag in verband met reorganisaties. Dus dat schoot niet op. Het viel me toen ook op, dat collega's met een veel lagere opleiding en die beduidend minder goed presteerden voor hetzelfde salaris, wel mochten blijven. Maar ja, die behoorden tot het vast meubilair en waren freewheelend op weg naar hun pensioen. In een geval werd dat ook toegegeven. Men moest zich houden aan de wetgeving, aldus de verklaring. Maar of dat nou zo goed was voor het bedrijf?