Gisteren zag ik een documentaire over een Nederlandse Jihad strijder in Syrië. Ik moet eerlijkheidshalve toegeven, dat ik begrip kon opbrengen voor zijn motivatie. Immers, ik verbaas me ook nog steeds dat de hele wereld lijdzaam toekijkt, terwijl daar dagelijks burgers worden afgeslacht.
De term Jihad-strijder heeft een negatieve lading. Hij is verbonden met geloofsfanatici, zelfmoordcommando's, die met springstoffen op het lijf een volle bus, drukke markt of zelfs een bruiloft een explosief bezoekje brengen.
De Nederlandse strijder was een welbespraakt iemand, die in het Nederlandse leger heeft gediend. Gekleed in het vaderlandse militaire kloffie bracht hij de opgedane kennis op het gebied van wapengebruik nu over op andere vrijwillige strijders. Hij vond het niet nodig zijn gezicht te bedekken en kwam zelfs sympathiek over. Kortom, ik kreeg de indruk dat deze man heel erg begaan is met het lot van de Syrische burgers.
Hoewel hij in vreemde dienst strijdt, wordt zijn Nederlandse nationaliteit niet afgenomen. Zoiets las ik een paar keer in het nieuws. En dat is volgens mij niet conform de regels. Overigens is deze strijder niet van plan ooit terug te keren naar Nederland. Als dat zo is, dan is dat een hele geruststelling voor hen die hem zowel vertrouwen als wantrouwen.