Ingezonden n.a.v. Koken en kopen met Kerst.
Toen ik de hele
winkel had afgezocht naar een pak “Cool Best” vruchtensap, zag ik een
winkeldame die op mij een rustige indruk maakte. Ik vroeg haar waar ik
dit product kon vinden. Ze spiekte van mijn briefje en zei: ,,Kijk, hier
staat "Cool Best" en dat betekent dat het in de koelvitrine staat".
Tja, als je het zó bekijkt; zo logisch als wat, toch? of niet? En ik
dacht: staat een "Cool Box" om die reden óók in een koelvitrine? en de
"Cool-singel" dan? ,,Eh, ... ja maar", want ik had wel al in de koelvitrines van de zuivelproducten gezocht, maar ik hield mij in want
ze keek eigenlijk wel vriendelijk. Er bleek, meteen na de ingang, nóg
een minder opvallende, koelvitrine te zijn maar die was ik door mijn
onervarenheid voorbijgerammeld met mijn kar. Waarom volstond ze niet
met een wijsvinger voor de richting en met ,,dáár meneer"? Ik heb echt
geen lange tenen (gewoon maat 42) maar de manier waarop ze het zei deed
mij opeens weer denken aan een ziekenhuisbezoek. Daar werd mij steeds
verteld dat ik iets 'mócht'. Zo van: ,,U mag hiér even gaan zitten, U
mag dáár even uw arm op leggen, en U mag zo meteen op knopje vier
drukken". Fijn, vooral dat laatste, anders had ik nu nóg in de lift
gestaan. Mijn boodschappenkar is nog langgg! niet vol, maar deze schrijfruimte
helaas wél. (wordt vervolgd)