Sindsdien hebben we samen veel aan brommers gesleuteld en gelachen. We dachten veel stiekem te doen, maar ja, zoals zoveel moeders had ook die van ons overal ogen en oren. Soms mopperde ze over de vlekken op onze broeken, of over een krom keukenmes, een afgebroken kurkentrekker of een vreemd gevormde jus lepel. Allemaal keukengereedschap dat je normaal niet in verband zou brengen met het rijden op een bromfiets. En dan heb ik het maar niet over de lucht van Castrol kettingvet in de keuken en de geur van carterolie die bepaalde pannen afgaven.
Tussen het schuurtje en het huis waren waslijndraden gespannen. Daar hing dus schoon wasgoed, zoals lakens. Normaal gesproken loop je daar ver omheen met je vieze vette handen, maar ja soms had je haast.....
Ik heb zelf nooit een bekeuring gekregen. Mijn broer wel. Hij had met een staaf betonijzer pardoes een gat in de uitlaatdemper van zijn splinternieuwe blauwe van witte beenkappen voorziene Honda C310 geslagen! Tijdens zijn brullende maidentrip over de Leidse singels, werd hij ter hoogte van het Schuttersveld subiet staande gehouden. Hij waagde nog te zeggen dat ie hem zo had gekocht....
Toen ik slaagde voor mijn Mulo diploma, kreeg ook ik een jaartje later een fraaie brommer. Het was een Magneet. Mijn pa had hem voor mij geselecteerd en gekocht op de Hoofdstraat tegenover de kleuterschool bij de zaak van Snijders /Van Rossum. Ik vond het best, want ook een gegeven
![]() |
ahum, hoe zo olievlekken? |
Ik ben één keer achterna gezeten door een politieauto. De jacht begon op de Hooigracht, waar ik in racehouding op de Magneet richting huis ging. Maar via wat steegjes wist ik aan de Leidse Hermandad en een prent te ontsnappen. De kleding die ik toen droeg heb ik heel lang thuis aan de kapstok laten hangen. Op de rode Magneet reed ik heen en weer naar de HBS in de Kagerstraat in Leiden. Over de singels. Op de foto bungelt nog de toen bekende Esso tijgerstaart aan het stuur. Die hoorde eigenlijk om de vulopening van de tank te zitten ('Stop een tijger in je tank!"), maar daar zat al zo'n schuimplastic sponsje omheen. Er kwam ook een zwart wit geblokte spatlap achterop. De kabels waren met zwart witte omhulsels bekleed. Het was immers de tijd van pop-art. Het rode stuurkapje had ik zwart gespoten. Er zat een sticker op van Abarth. De dubbele veerpoten achterop vond ik flink afbreuk doen aan het geheel. Maar met enkele poten was niet te rijden. Ik reed ook op dat ding heen en weer naar mijn horecabaantje in Katwijk aan Zee. Eerlijk gezegd weet ik niet meer wat er met de Magneet gebeurd is, nadat ik voor mijn HBS diploma slaagde en mijn nieuwe baantje Zandhaas werd. Maakt niet uit, want ik had immers mijn motorrijbewijs gehaald.
Mijn eerste brommer was een Magneet, met HMW motor en twee versnellingen. Toen ik vijftien was reed ik stiekem op de RAP van mijn broer rondjes. Daarbij steeds vol gas over de spoorwegovergang van de Eemweg in Soest. Naast de overgang stond een baanwachtershuisje, de baanwachter hield me tegen en vroeg of ik van plan was om onder de trein te komen. Nee dat was ik niet. Na wat vermanende woorden zei hij dat hij een brommer te koop had voor 60 gulden. Die wil ik wel hebben meneer zei ik, want deze is van mijn broer. Met toestemming van pa kocht ik de brommer, maar mocht er niet eerder de weg mee op, dan na mijn 16e verjaardag. Heb er nog vrij lang mee gereden trouwens. De Hooigracht ken ik van onderdelenleverancier Struik, waar ik wel eens spullen voor mijn motoren bestelde.
BeantwoordenVerwijderenGroeten uit Huizen.
Mooi stukje! Bij Struik kwam ik al toen de zaak nog in de Groensteeg was gevestigd. Later ging de boel de steeg uit en rechts de hoek om naar de Hooigracht. Binnenkort een berichtje over die onderdelenzaak. De zaak is pas voor goed gesloten. Alleen nog een webwinkel over. Hij rijdt weer puik met onderdelen van Struik! Hahaha!
Verwijderen