Door de jaren heen ben ik gewend geraakt aan een goede voorbereiding van zaken die ik wilde dan wel moest gaan doen. Dat doe ik nog steeds zo.
Ik maak vooraf schetsen of zo je wilt een ontwerp en lijstjes met benodigde materialen. Zo krijg ik ook direct een aardig beeld van de kosten. Soms maak ik daar knippen in, om de hoeveelheid werk en/of de kosten te spreiden. Ook de volgorde van werken wordt vastgesteld. Ik kijk ook vooruit om rekening te houden met eventuele toekomstige wensen.
Tja, zo deed ik dat ook op mijn werk. Dat moest wel, anders liep het uit de klauw.
Bij het opstellen van een boodschappenlijstje, gebruik ik de indeling van de supermarkt als vertrekpunt. Raar hè? Maar ja, dan kan ik gericht winkelen zonder al te vaak heen en weer te moeten lopen. Soms zie ik mensen drie keer naar de groenteafdeling lopen. Da's niets voor mij. Veel te inefficiënt en ineffectief. Ook iets waarop ik moest letten bij het (her)ontwerpen van bedrijfsprocessen : doelgerichtheid, effectiviteit.
In gesprekken let ik ook altijd of ik antwoord krijg op mijn vraag. En of de rode draad vastgehouden wordt. Dat is het gevolg van al die vergaderingen en interviews met klanten. Ik nam geen genoegen met woorden en/of uitspraken die onzekerheid aangaven zoals 'misschien', 'volgens mij', 'ik geloof dat...' Het is ja of nee en dus geen misschien. Tamelijk zwart wit. Flip flop denken dus.
Zal ik uiteindelijk wat afraken van mijn beroepsdeformatie? Mag het ook gewoon weer erg onlogisch, vaag, rommelig en omslachtig zijn? Komt er een tijd dat ik met een gerust hart hak op de tak verhalen kan vertellen? En als het ervan komt, denkt men dan dat ik een ouwe gek of chaoot geworden ben? Je weet maar nooit. Ik laat het allemaal maar op me afkomen.