Zo zaten we een keer op een terras van een restaurant. Daar werkten voornamelijk mensen met een beperking. Fijn om te zien dat ook die mensen mee kunnen doen. We moesten wel veel geduld en begrip aan de dag leggen, maar dat was niet erg. Wat ons opviel was dat het personeel telkens moeite had om de juiste tafel te vinden om uit te serveren. De tafels waren genummerd en er waren zo'n 50 zitplaatsen. Op elke tafel stond een bordje met een nummer. Maar dat bordje was niet overal goed zichtbaar. Toen we zo naar het terras keken, vroegen we ons af waarom er niet voor een gemakkelijker, meer logische nummering gekozen is. Het terras kende vier hoeken en een midden gedeelte. Waarom gebruikte men per deel / hoek geen kleurcode? De kleur was eenvoudig aan te brengen op de hoge plantenbakken. Per kleur was het aantal tafels beperkt en dus te overzien. Desnoods vraagt de serveerster even : "Wie van u heeft de salade besteld?" Dan spreekt ze een relatief kleine groep aan. Dat is handiger dan over zo'n groot terras dwalen met een bestelling. Tafel met code Rood nr 3 lijkt me gemakkelijker te vinden dan nummer 214, vooral omdat we de nummering onlogisch vonden. Er zat voor ons geen herkenbaar systeem in.
Onlangs hoorde ik van een middag speed-daten. Die verliep ook chaotisch. Het leek na elke belsignaal een mierenhoop. De gasten liepen kriskras door elkaar en grepen vaak mis, omdat een andere gast hen net voor was. Laat de ene helft van de kandidaten op z'n plaats blijven zitten en laat de andere helft telkens een stoel opschuiven. Klaar.
Zo zijn er meer situaties waarvan wij denken : "Dat kan eenvoudiger en efficiënter aangepakt worden." Maar ach, waarom gemakkelijk als het moeilijk ook kan?