Begin jaren 70 maakte ik dankzij wijlen mijn zwager Jan kennis met Mickey Newbury. Een bijzondere artiest met zeer fraaie teksten in zijn liedjes. Mijn zwager ging in de jaren 80 samen met mijn broer naar Engeland om daar een concert van Mickey bij te wonen. Ze kregen het voor elkaar om wat lp's door hem te laten signeren. Een van die lp's, Rusty Tracks, kreeg ik als troost. Omdat ik niet mee kon. Dit fraaie nummer draag ik op aan mijn lieve moeder, die ik nog steeds zo erg mis.